Nowe zasady oddelegowywania pracowników do pracy w innym kraju UE - od 1 maja 2010 r.

Obowiązujące dotychczas rozporządzenie EWG Nr 1408/71 z 14 czerwca 1971 r. dotyczące stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób pracujących na własny rachunek oraz do członków ich rodzin przemieszczających się w granicach Wspólnoty oraz rozporządzenie wykonawcze do tego rozporządzenia, tj. rozporządzenie EWG Nr 574/72 z 21 marca 1972 r., zostały zastąpione dwoma nowymi rozporządzeniami:

● Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 883/2004 z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego,

● Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 987/2009 z 16 września 2009 r. dotyczącym wykonywania rozporządzenia (WE) Nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego.

Zasada najważniejsza - ubezpieczenie tylko w jednym kraju

Fundamentalną zasadą koordynacji nadal jest to, że osoba migrująca zarobkowo po terytorium UE zawsze jest ubezpieczona tylko w państwie (art. 11 ust. 1 rozporządzenia Nr 883/2004).

Do tej pory przewidziane były dwa wyjątki od tej zasady, dotyczące urzędników oraz tzw. załącznika VII odnoszącego się do pracowników prowadzących jednocześnie działalność na własny rachunek. Nowe rozporządzenie Nr 883/2004 nie przewiduje w tym zakresie żadnych wyjątków.

Podstawowy łącznik - miejsce pracy

Podstawowym łącznikiem, tak samo jak wcześniej, jest miejsce faktycznego wykonywania pracy i miejsce wykonywania działalności na własny rachunek. Zatem osoba wykonująca w państwie członkowskim pracę najemną lub pracę na własny rachunek podlega ustawodawstwu tego właśnie państwa ).