Wyrok SN z dnia 7 października 2014 r., sygn. I UK 52/14

Dziecko, które stało się całkowicie niezdolne do pracy i samodzielnej egzystencji po osiągnięciu wieku określonego w art. 68 ust. 1 pkt 1 lub 2 ustawy o emeryturach i rentach, nie nabywa prawa do renty rodzinnej na podstawie art. 68 ust. 1 pkt 3 tej ustawy.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący)

SSN Bogusław Cudowski

SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca)

w sprawie z odwołania M. B. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych o rentę rodzinną, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 7 października 2014 r., skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 4 czerwca 2013 r.,

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 4 czerwca 2013 r. Sąd Apelacyjny, Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił apelację M. B. od wyroku Sądu Okręgowego w K. VII Wydział Ubezpieczeń Społecznych z dnia 11 października 2012 r. oddalającego odwołanie wnioskodawcy od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 12 lipca 2011 r., odmawiającej mu renty rodzinnej po zmarłym ojcu J. B. wobec braku całkowitej niezdolności do pracy wnioskodawcy.

Po rozpoznaniu odwołania wnioskodawcy Sąd Okręgowy uznał, że wnioskodawca nie spełnia warunków z art. 67 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm., dalej jako ustawa o emeryturach i rentach) wymaganych do przyznania renty rodzinnej. Z opinii biegłych lekarzy specjalistów z zakresu neurologii i psychiatrii wynika, że stwierdzone u wnioskodawcy schorzenia nie powodowały całkowitej niezdolności do pracy przed 16 rokiem życia, a także nie ograniczają jego zdolności do pracy, nie jest całkowicie niezdolny do pracy. W trzech kolejnych opiniach uzupełniających biegła psychiatra podtrzymała wykluczyła u wnioskodawcy schizofrenię paranoidalnej, a objawy otępienne co przy poziomie inteligencji w obszarze przeciętnym może co najwyżej skutkować orzeczeniem częściowej niezdolności do pracy. Sąd Okręgowy uznał, że zbędne jest powoływanie biegłego psychologa, "skoro opinia taka nosząca datę 18 marca 2011 r. potwierdziła dokonane przez biegłą rozpoznanie".